Prawo rodzinne

Nie ma określonej kwoty minimalnej i maksymalnej alimentów. Sąd określając wysokość alimentów na rzecz dzieci czy małżonka musi wziąć pod uwagę:

• możliwości zarobkowe i majątkowego osoby, która będzie musiała je płacić, czyli – jakie są jej zarobki z pracy podstawowej, ewentualnie dodatkowej, jaki ma majątek (samochody, nieruchomości, oszczędności), w przypadku osoby niepracującej – Sąd ustala jakie są tego przyczyny i jakie zarobki osoba ta mogłaby osiągać gdyby podjęła pracę zgodnie ze swym wykształcenie, stanem zdrowia i czasem, którym dysponuje,
• potrzeby osoby, na rzecz której alimenty miałyby być zasądzone, czyli – jakie są jej koszty: mieszkania, wyżywienia, środków czystości, ubioru, zajęć dodatkowych, związane z edukacją, leczenia i innych.

Sąd również bierze pod uwagę w jaki sposób i w jakim zakresie sprawują opiekę nad dziećmi (ile czasu im poświęcają, ile wówczas wydają) oraz dochodów osoby, która ma otrzymywać alimenty.

Za każdym razem Sąd indywidualnie podchodzi do wyliczenia wysokości alimentów w zależności od okoliczności sprawy.

Sąd w wyroku rozwodowym orzeka, który z małżonków ponosi winę w rozpadzie związku małżeńskiego. Jeśli oboje małżonkowie przyczynili się do rozpadu małżeństwa Sąd wówczas orzeknie winę obojga. Na zgodny wniosek małżonków Sąd może nie orzekać o winie w rozpadzie małżeństwa.

By Sąd orzekł wyłączną winę w rozpadzie małżeństwa jednego z małżonków, druga strona powinna przedstawić Sądowi wiarygodne dowody na poparcie swych twierdzeń. Dowodami mogą być zeznania świadków (członkowie najbliższej rodziny, znajomi, osoby obce), dokumenty, opinie biegłych, opinie osób trzecich (np. detektywa).

Należy wziąć pod uwagę, że im więcej dowodów będziemy chcieli przedstawić Sądowi, tym dłużej sprawa o rozwód będzie trwała.

Podstawowym dokumentem w sprawie, który Sądowi trzeba przestawić jest akt małżeństwa. Jeśli z małżeństwa pochodzą małoletnie dzieci to należy załączyć także akty ich urodzenia. W przypadku zawarcia jakiejkolwiek umowy majątkowej małżeńskiej (np. ustanawiającej rozdzielność majątkową między małżonkami) również jest obowiązek jej przedłożenia do Sądu. W pozwie muszą być również zawarte wszystkie dowody, które chcemy przedstawić w sprawie.

Niezbędnym załącznikiem do pozwu jest dowód uiszczenia opłaty sądowej lub wniosek o zwolnienie  strony od kosztów wraz z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania.

Prawo rodzinne dokładnie opisuje, jak przebiega sprawa o rozwód.

Rozpoczyna się ona złożeniem pozwu o rozwód w Sądzie Okręgowym. Następnie Sąd weryfikuje pozew pod względem formalnym. Jeśli wszystko jest w porządku, Sąd wysyła pozew do drugiej strony z jednoczesnym zobowiązaniem do sformułowania odpowiedzi na pozew wraz ze wszystkimi wnioskami dowodowymi, twierdzeniami. Po otrzymaniu pisma, sąd wyznacza termin rozprawy rozwodowej. W zależności od praktyki sędziego, który prowadzi sprawę – na pierwszej rozprawie sąd przesłuchuje stron, by wstępnie zorientować się w sprawie oraz ewentualnie proponować ugodowe zakończenie postępowania. Często również sąd na pierwszą rozprawę wzywa świadków, o których strony wnioskowały i przystępuje do ich przesłuchania. W zależności od liczby świadków ich przesłuchanie może się odbyć na jednej lub więcej rozpraw. Jeśli skonfliktowani rodzice wciągają w swój rozwód małoletnie dzieci, nie mogą porozumieć się w kwestii z kim dzieci mają mieszkać, jak mają wyglądać kontakty dzieci z rodzicami, komu i w jakim zakresie ma przysługiwać władza rodzicielska, sąd powołuje dowód z opinii OZSS (dawnego RODK). Jest to zespół biegłych psychologów, którzy przeprowadzają wywiad ze wszystkimi członkami rodziny, wraz ze specjalistycznymi testami, by w konsekwencji sporządzić opinię wraz z wnioskami i odpowiedziami na pytania sądu. W oparciu o tę opinię sąd wyda orzeczenie w sprawie w zakresie dotyczącym dzieci. Po przeprowadzeniu wszystkich dowodów, sąd przesłuchuje małżonków, zamyka przewód sądowy i wydaje wyrok.

Sąd w trakcie postępowania rozwodowego analizuje sprawę w szerszym zakresie niż tylko udzielić rozwodu małżonkom czy nie ewentualnie z czyjej winy. Jeśli w trakcie trwania związku małżeńskiego urodziły się dzieci, które podczas postępowania rozwodowego nie ukończyły 18 lat, to sąd ma obowiązek zdecydować:

• miejscu pobytu dziecka – czyli z którym z rodziców dziecko będzie na stałe mieszkało,
• wysokości alimentów – czyli ile rodzic, z którym dziecko nie mieszka będzie musiało płacić drugiemu rodzicowi z tytułu utrzymania dziecka,
• władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron – czyli który z rodziców w jakim zakresie będzie decydował w sprawach dziecka, tj. w kwestiach dotyczących szkoły, zajęć pozaszkolnych, leczenia, wyjazdów itp.
• kontaktach dziecka z rodzicem, z którym nie mieszka – wówczas sąd konkretnie co do dnia i godziny musi określić, kiedy dziecko będzie odbierane i przywożone przez rodzica do domu.

Strony postępowania mogą w każdym zakresie dojść do porozumienia i o ile jest to zgodne z dobrem dziecka, sąd je zaakceptuje i wyda wyrok zgodnie z wnioskami stron.

Koszt sprawy o rozwód uzależniony jest od długości postępowania i przeprowadzanych dowodów w sprawie. Wszczynając sprawę o rozwód strona musi uiścić kwotę 600 zł z tytułu opłaty od pozwu. Jeśli  nie stać jej na uiszczenie tej kwoty może złożyć wniosek o zwolnienie od ponoszenia kosztów w tym zakresie. W przypadku gdy strona postępowania zdecyduje się na zaangażowanie pełnomocnika musi liczyć się z koniecznością uregulowania jego wynagrodzenia, które jest uzależnione od rodzaju żądań sformułowanych w sprawie.

Dodatkowo w przypadku przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych psychologów, OZSS oni również wystawiają rachunki za poświęcony czas i wykonaną pracę, a w końcowym rozliczeniu płacą za to strony. Z zasady pokrywa wszystkie koszty strona przegrywająca, chyba, że nie można jednoznacznie określić kto przegrał to wówczas sąd proporcjonalnie rozkłada koszty.

Czas trwania sprawy o rozwód uzależniony jest od tego, czego małżonkowie się domagają, jak określić chcą sytuację dzieci a przede wszystkim w jakim stopniu są skonfliktowani. Jeśli strony nie mają małoletnich dzieci, porozumiały się co do sposobu rozstania to sąd może orzec rozwód nawet bez wzywania stron na rozprawę, szybko to rozstrzygając. Jeśli w sprawie sąd musi rozstrzygać o małoletnich dzieciach ale strony ustaliły najważniejsze kwestie, to do rozwodu potrzebna jest 1 rozprawa, która w nieodległym czasie jest wyznaczana przez sąd, najczęściej w przeciągu około 6 miesięcy. Jeśli natomiast strony są mocno skonfliktowane, mają odmienne żądania, chcą powołać dużo świadków to sprawa niestety może ciągnąć się latami, z założeniem, że w jednym roku kalendarzowym najprawdopodobniej odbędą się 2 rozprawy. Niestety rzadko zdarzają się sytuację, że jednej ze stron nie zależy na rozwodzie i celowo przedłuża postępowanie nie stawiając się na rozprawy, składając wnioski o jej odroczenie to wówczas postępowanie może trwać jeszcze dłużej. Najdłuższa moja sprawa o rozwód (do wydania pierwszego wyroku w sprawie) trwała 11 lat. Najszybciej zakończyłam sprawę o rozwód po 1,5 miesiąca.